Powered By Blogger

Tuesday, December 25, 2012

Hargailah Kawan, Sementara Dia Masih Ada...

December 22, 2012- Masa aku masih dalam perjalanan pergi vakasi kat Perak, then aku terima berita yang devastating. Bila aku dapat tau je, aku x tau apa yang aku rasa. Nak menangis? ketawa? marah? Seolah2 aku terjatuh dalam lubang besar yang x de kaler lain selain putih, yang x de penghujung mana dasar die. Aku x tau apa yang aku rasa. Yang aku tau, kosong. Atau mungkin ini baru kali pertama aku merasa perasaan macamtu. Mungkin inilah die, apa yang aku rasakan perasaan kasih sayang.

   Nazril, kawan yang aku kenal masa darjah satu dulu, kira dah 10 tahun aku kenal die. Dulu, aku duduk sebelah die dalam kelas. Then time tu boleh kata rakan sepermainan a. Then tahun depannya, aku naik kelas, die turun. Cam biasa a. Masa tu aku cuma pikir aku dok kelas pandai. Kelas bawah taraf lain. Bukan aku punya kawan. Semua budak jahat duduk kelas bawah. Aku pikir. Jadi citernya aku x de a rapat sangat dengan die. Kalau ada pn takat tegur gitu2 je. Kawan takat kenal. X de sama2 lepak. No wonder a. Aku dengan die x de a sekepala. Jadi kitorang memang x berapa rapat a. Ok korang mungkin kata aku giler. Buat post khas untuk orang yang dah x de kat dunia ni. Memang x logik a kan nak buat post untuk orang yang dah meninggal. Xkan pulak kat Barzakh tu ada wifi boleh connect kat dunia ni.

   Then citer sekarang, bila kawan yang kita kenal lagi dekat dengan kita meninggal, aku belajar sesuatu. Dan itulah apa yang aku gonna write right now. Secara jujurnya, aku bukan jenis yang amek port sangat pasal orang lain. Kalau kau rasa kau nak citer kat aku masalah kau, go on. Aku dengar, aku tolong. Kalau x, itu terpulang pada kau. Then, sememangnya aku tau aku pentingkan diri sendiri. Sebab tu aku wujudkan prinsip tu sume. Kalau nak diikutkan, memang ramai yang aku kenal. Tapi dalam ramai2 tu berapa ramai yang kita betul2 hargai? Betulkah kita sayang kan dorang? Siapa dorang pada kita? Ya itulah apa yang aku rasa sekarang ni. Time orang tu ada lagi aku x amek kisah pn. X terlintas pn nama die kat hati kita. Tapi bila dah meninggal, baru kita tau, yang sebenarnya walaupun sikit, dalam hati kita tetap ada perasaan sayang kat dorang. Baru kita menyesal sebab masa die ada lagi x pernah pn kita hargai.

   Jadi citer sekarang ni aku cakap, korang kalau ada kenalan tu, jangan berlagak sangat. Ringankan mulut nak sembang dengan dorang, buat lawak. Sebab satu hari nanti bila die dah x de, baru la time tu kita nak mengaku kita kawan die. Biar la walaupun orang tu pernah tiaw kita ke apa, tapi hargai setiap manusia yang hidup. Sebab kita hidup bukan sorang2. Dan kalau korang rasa korang kamcing dengan orang tu, tunjukkan a yang korang betul2 sayang kat diorang. Peluk dorang, kiss dorang, apa2 je a yang korang buat asalkan diorang nampak yang kau tengah sayangkan diorang. Ya kita tau, kadang2, inilah die situasi sekarang. Anyway, pesan aku, walaupun pendek, tapi amek la sebagai pengalaman. Mana tau terjadi kat kita. Jangan sesekali tinggalkan kawan, sebab bila die tinggalkan kita itulah masanya kita menyesal.

*RIP to Nazril yang meninggal masa nak pergi kerja December 22 lalu. Semoga Allah memberkati jiwa kau, serta meletakkan kau dikalangan kekasihnya. Al-Fatihah.   

No comments:

Post a Comment